Zijn ze nou belazerd? 

Na het jarenlang criminaliseren van ouders door de overheid bij de toeslagenaffaire, vraag ik af hoe de overheid in Zandvoort met hun burgers omgaat? Gaan onze gezagsdragers correct om met de eigenaren van de Passagepanden bijvoorbeeld? Al heeft ons gemeentebestuur in deze zaak juridisch volkomen gelijk, toch moeten we ons afvragen of ze ook moreel gelijk heeft.

Na het opknappen van het Stationsplein willen we ook een mooi Entreegebied. De Passagepanden staan voor dat plan behoorlijk in de weg. De grond is van de gemeente en de erfpacht loopt af. Dus neemt de door ons gekozen gemeenteraad unaniem een besluit op 30 oktober 2018: De erfpacht van de Passagepanden wordt niet verlengd. Wel heeft de Raad het college verzocht de gevolgen, die het einde van de erfpacht heeft voor de voormalige erfpachters, zoveel mogelijk te verzachten. Maar de gemeente kan nu wel de grond met winst aan een projectontwikkelaar verkopen. Het is allemaal volkomen legaal en er is geen speld tussen te krijgen.

Voor sommige eigenaren is het pand hun pensioen, dat zo door de sloopkogel naar de Filistijnen wordt geholpen. De gemeente houdt er nog een lekker centje aan over. Wethouder Ellen Verheij denkt, als een goede toverfee, het leed van de voormalige erfpachters te verzachten door ze na de beëindiging van de erfpacht nog een poosje te laten zitten. Maar dan graag afzien van gerechtelijke procedures en niet langer blijven zitten tot de ‘slurf’ van het Palace Hotel gesloopt wordt. Terwijl de bouw van het Entreegebied als alles mee zit pas begint in 2023.

De communicatie met de eigenaren verloopt ook al niet soepel. Eerst behandelt wethouder Bluijs de zaak. In verband met de gemeenteraadsverkiezingen in 2018 worden de onderhandelingen opgeschort. Wethouder Kuipers neemt het over, maar moet zich eerst inlezen. Daarna moet hij door een bestuurlijke crisis het veld ruimen. Toen kwam de zaak bij Verheij terecht, die zich ook eerst moest inlezen. Dan volgt weer een crisis in het gemeentebestuur, breekt de coronacrisis uit waardoor de communicatie misgaat, volgt een rechtszaak en raken de advocaten slaags. Je moet het maar durven als college om de voormalige erfpachters dan nog van het traineren van de zaak te beschuldigen. Als een betrokkene zich hierover beklaagd, herkent Verheij zich hier niet in (waar hebben we dat eerder gehoord) en zegt dat ze de voormalige erfpachters uiterst serieus neemt. Ja, als ze maar ophoepelen en hun pand vernietigen.

Zou de gemeente ook hier niet de menselijke maat kunnen hanteren? Zouden de voormalige erfpachters niet een vergoeding behoren te krijgen? In het rapport van de adviescommissie staan daar wel 50 argumenten voor. Nu zijn er alleen maar verliezers. De voormalige erfpachters verliezen hun pand en pensioen. De gemeenteraadsleden en wethouders verliezen hun goede fatsoen. Als het Entreegebied klaar is, zal die smet er nog lang aan blijven kleven.

Wijnand Burger